viernes, 30 de septiembre de 2011

Un bel di vedremo

 
 



Un bel di vedremo
Levarsi un fil di fumo sull´estremo
Confin del mare.
E poi la nave appare.
E poi la nave bianca
Entra nel porto, romba il suo saluto.
Vedi? E´ venuto!
Io non gli scendo incontro. Io no. Mi metto
Là sul ciglio del colle e aspetto, aspetto
Gran tempo e non mi pesa
La lunga attesa.
E... uscito dalla folla cittadina
Un uomo, un picciol punto
S´avvia per la collina.
Chi sarà? Chi sarà?
E come sarà giunto
Che dirà? Che dirà?
Chiamerà Butterfly dalla lontana.
Io senza far risposta
Me ne starò nascosta
Un po´ per celia, e un po´ per non morire
Al primo incontro, ed egli alquanto in pena
Chiamerà, chiamerà :
“Piccina-mogliettina
olezzo di verbena”
I nomi che mi dava al suo venire.
Tutto questo avverrá, te lo prometto.
Tienti la tua paura,- io con sicura
Fede lo aspetto.




Madama Butterfly.
 Puccini


***

martes, 13 de septiembre de 2011

Saudade





Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.

Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.

Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades
e das entrañas me doio.

Dóiome de dór ferida,
que antes tiña vida enteira
e hoxe teño media vida.

Só media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.

Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.

Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.

Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.

Rosalía de Castro


***