viernes, 12 de febrero de 2010

"Vendrá la muerte y tendrá tus ojos"





Vendrá la muerte y tendrá tus ojos
esta muerte que nos acompaña
desde el alba a la noche, insomne,
sorda, como un viejo remordimiento
o un absurdo defecto. Tus ojos
serán una palabra inútil,
un grito callado, un silencio.
Así los ves cada mañana
cuando sola te inclinas
ante el espejo. Oh, amada esperanza,
aquel día sabremos, también,
que eres la vida y eres la nada.

Para todos tiene la muerte una mirada.
Vendrá la muerte y tendrá tus ojos.
Será como dejar un vicio,
como ver en el espejo
asomar un rostro muerto,
como escuchar un labio ya cerrado.
Mudos, descenderemos al abismo.

 
                                                    Cesar Pavese




Etorriko da zure soaz heriotza gor, logabe, alhadura zaharren gisa, goiznabarretik gauera alboan dugun ohidura zentzugabe bat bailitzan. Zure begiak alferrikako hitza izanik garraisi mutu, isiltasun oro isil, goiz bakoitzean aurkitzen dituzu adi ispilura begiratuz, ilun, hurbil. Jakinen dugu egun hartan, ohitxaropen! bizitza zarela eta ezereza, guztiontzat du heriotzak soa zorrotz bakar, mutu, leizera jetsiko gera.

Urratuko da ezpain hertsien keinua, aurpegi arrotza leihoaren ondoan, usadioen guneak desitxuratuz biluztasuna nagusitzen denean. Zure begiak argi grisaren errainu, mendi ilunen goizorduko izotza, esnatzearen dardara eta ikara kale hutsetik hurbiltzen zarenean. Jakinen dugu egun hartan, ohitxaropen! bizitza zarela eta ezereza, guztiontzat du heriotzak soa zorrotz bakar, mutu, leizera jetsiko gera.

¡Qué honda tristeza ver envejecer a los tuyos! ¡Y qué impotencia verles caer en las redes de lo inexorable!

A Pedro

***